Stabilność finansowa i polityka makroostrożnościowa
EBC obserwuje sytuację w sektorach bankowych poszczególnych krajów strefy euro i Unii Europejskiej jako całości oraz w pozostałych częściach sektora finansowego, aby wykrywać słabości systemu finansowego i sprawdzać jego odporność.
Zadania te wykonuje wspólnie z innymi bankami centralnymi należącymi do Eurosystemu i Europejskiego Systemu Banków Centralnych.
Jeśli w systemie finansowym wystąpi ryzyko o charakterze systemowym, stosuje się środki polityki makroostrożnościowej. Nadrzędnym celem tej polityki jest ochrona stabilności finansowej.
Definicja stabilności finansowej
Stabilność finansowa to sytuacja, w której system finansowy – czyli instytucje pośrednictwa finansowego oraz rynki i infrastruktury rynkowe – jest w stanie wytrzymać szoki gospodarcze i gwałtowne korekty nierównowagi finansowej.
Dzięki temu zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia w procesie pośrednictwa finansowego zaburzeń na tyle poważnych, że mogłyby niekorzystnie wpłynąć na funkcjonowanie gospodarki realnej.
Financial Stability Review
Cele polityki makroostrożnościowej:
- Zapobieganie nadmiernej kumulacji ryzyka wynikającej z czynników zewnętrznych i zaburzeń na rynku, co z kolei ma służyć złagodzeniu cyklu finansowego (wymiar czasowy)
- Zwiększanie odporności sektora finansowego i ograniczanie potencjalnego efektu domina (wymiar międzysektorowy)
- Zachęcanie do stosowania w regulacjach finansowych perspektywy ogólnosystemowej, pozwalającej opracować odpowiedni zestaw czynników motywujących uczestników rynku (wymiar strukturalny)