Stabilność finansowa i polityka makroostrożnościowa
EBC obserwuje sytuację w sektorach bankowych poszczególnych krajów strefy euro i Unii Europejskiej jako całości oraz w pozostałych częściach sektora finansowego, aby wykrywać słabości systemu finansowego i sprawdzać jego odporność.
Zadania te wykonuje wspólnie z innymi bankami centralnymi należącymi do Eurosystemu i Europejskiego Systemu Banków Centralnych.
Jeśli w systemie finansowym wystąpi ryzyko o charakterze systemowym, stosuje się środki polityki makroostrożnościowej. Nadrzędnym celem tej polityki jest ochrona stabilności finansowej.
Definicja stabilności finansowej
Stabilność finansowa to stan, w którym nie dochodzi do kumulacji ryzyka systemowego.
Ryzyko systemowe można zdefiniować jako zagrożenie, że proces dostarczania potrzebnych produktów i usług finansowych przez system finansowy ulegnie zaburzeniu w takim stopniu, że może dojść do istotnego osłabienia wzrostu gospodarczego i obniżenia dobrobytu społeczeństwa.
Cele polityki makroostrożnościowej:
- Zapobieganie nadmiernej kumulacji ryzyka wynikającej z czynników zewnętrznych i zaburzeń na rynku, co z kolei ma służyć złagodzeniu cyklu finansowego (wymiar czasowy)
- Zwiększanie odporności sektora finansowego i ograniczanie potencjalnego efektu domina (wymiar międzysektorowy)
- Zachęcanie do stosowania w regulacjach finansowych perspektywy ogólnosystemowej, pozwalającej opracować odpowiedni zestaw czynników motywujących uczestników rynku (wymiar strukturalny)