(1)

De Europese Centrale Bank (ECB) heeft de bevoegdheid om overeenkomstig artikel 132 van het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie verordeningen vast te stellen. Bovendien verlenen artikel 132 van het Verdrag en artikel 34 van de Statuten van het Europees Stelsel van centrale banken en van de Europese Centrale Bank (hierna de „Statuten van het ESCB”), met verwijzing naar artikel 25.2 van de ESCB-statuten, de ECB regelgevende bevoegdheden voor zover dat nodig is ter uitvoering van specifieke taken inzake het prudentieel toezicht op kredietinstellingen.

(2)

Unierecht betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen voorziet in keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte voor bevoegde autoriteiten.

(3)

De ECB is de bevoegde autoriteit in de deelnemende lidstaten zoals vastgesteld door relevant Unierecht met het oog op de uitvoering van haar microprudentiële taken binnen het Gemeenschappelijk Toezichtsmechanisme (GMT) krachtens Verordening (EU) nr. 1024/2013 in verband met kredietinstellingen die als belangrijk ingedeeld zijn in overeenstemming met artikel 6, lid 4 van deze Verordening en Deel IV en artikel 147, lid 1 van Verordening (EU) nr. 468/2014 van de Europese Centrale Bank (ECB/2014/17) (4). Daarom heeft zij alle bevoegdheden en verplichtingen die bevoegde autoriteiten hebben krachtens relevant Unierecht. In het bijzonder heeft de ECB de bevoegdheid om de in Unierecht beschikbare keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte uit te oefenen.

(4)

De ECB verricht haar toezichthoudende taken binnen het GTM uit, wat ervoor moet zorgen dat het beleid van de Unie inzake het prudentiële toezicht op kredietinstellingen op een coherente en doeltreffende wijze wordt uitgevoerd, dat het gemeenschappelijke rulebook voor financiële diensten op dezelfde wijze wordt toegepast op kredietinstellingen in alle betrokken lidstaten, en dat die kredietinstellingen worden onderworpen aan toezicht van de hoogste kwaliteit. Bij de uitoefening van haar toezichttaken zou de ECB ten volle rekening moeten houden met de diversiteit van kredietinstellingen en met hun omvang en bedrijfsmodellen, alsook met de systeemvoordelen van diversiteit in de banksector van de Unie.

(5)

De consequente toepassing van prudentiële vereisten voor kredietinstellingen binnen de lidstaten die deelnemen aan het GTM, is een specifieke doelstelling van de Verordeningen (EU) nr. 1024/2013 en (EU) nr. 468/2014 (ECB/2014/17) en wordt toevertrouwd aan de ECB.

(6)

Overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1024/2013 past de ECB alle toepasselijke Uniewetgeving toe, en wanneer dat Unierecht bestaat uit richtlijnen, eveneens de nationale wetgeving ter omzetting van die richtlijnen. Wanneer het desbetreffende Unierecht bestaat uit verordeningen en wanneer deze verordeningen actueel uitdrukkelijk keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte toekennen aan de lidstaten, zou de ECB eveneens de nationale wetgeving moeten toepassen bij de uitoefening van deze keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte. Dergelijke nationale wetgeving mag geen invloed hebben op de goede werking van het GTM, waarvoor de ECB verantwoordelijk is.

(7)

Dergelijke keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte omvatten niet deze die door Unierecht zijn toegekend aan bevoegde autoriteiten die de ECB als enige bevoegd is om uit te oefenen en indien passend moet uitoefenen.

(8)

Bij de uitoefening van de keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte zou de ECB rekening moeten houden met de algemene beginselen van Unierecht, in het bijzonder het beginsel van gelijke behandeling, het proportionaliteitsbeginsel en het beginsel van gerechtvaardigde verwachtingen van onder toezicht staande kredietinstellingen.

(9)

Wat betreft de gerechtvaardigde verwachtingen van onder toezicht staande kredietinstellingen, erkent de ECB de behoefte eraan te voorzien in overgangsperiodes waar de uitoefening van haar keuzemogelijkheden significant afwijkt van de voor de inwerkingtreding van deze verordening door de nationaal bevoegde autoriteiten gekozen benadering. Dienaangaande moeten de kredietinstellingen die de gestandaardiseerde benadering en de op interne ratings berustende benadering toepassen, beschikken over een passende overgangsperiode. Daarom moeten kredietinstellingen de drempelwaarde voor de beoordeling van de materialiteit van een achterstallige kredietverplichting, vastgesteld door deze verordening, ten laatste op 31 december 2020 toepassen en moeten zij de ECB voor 1 juni 2019 in kennis stellen van de exacte datum waarop zij zullen beginnen een dergelijke drempelwaarde toe te passen.

(10)

Artikel 178, lid 2, onder d), van Verordening (EU) nr. 575/2013 geeft de bevoegde autoriteiten de bevoegdheid om een drempelwaarde vast te stellen voor de beoordeling van de materialiteit van een achterstallige kredietverplichting, zoals bedoeld in artikel 178, lid 1, onder b). Bij de vaststelling van een dergelijke drempelwaarde zou de ECB rekening moeten houden met de in Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/171 uiteengezette criteria.

(11)

De ECB is van mening dat de drempelwaarde in deze Verordening voor de beoordeling van de materialiteit van een achterstallige kredietverplichting, zoals bedoeld in artikel 178, lid 1, onder b), van Verordening (EU) nr. 575/2013 een redelijk risiconiveau weergeeft en de toepassing ervan het mogelijk maakt dat de kapitaalvereisten beter kunnen worden vergeleken tussen de onder toezicht staande kredietinstellingen.

(12)

Artikel 143, lid 1, onder b), van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (5) vereist dat bevoegde autoriteiten de wijze waarop gebruik wordt gemaakt van de door Unierecht geboden keuzemogelijkheden en manoeuvreerruimte, openbaar maken,