a)

lid 2 wordt als volgt vervangen:

„2.   Voor in de surpluspercentagecategorieën I tot en met IV ondergebrachte verhandelbare activa hangt het toepasselijke surpluspercentage af van de restlooptijd en de couponstructuur van het activum (vast, nulcoupon, variabel) zoals vastgesteld op basis van tabel 2 in de bijlage bij dit richtsnoer. De relevante looptijd voor de vaststelling van het toe te passen surpluspercentage is de activumrestlooptijd, ongeacht het couponstructuurtype. De volgende bepalingen zijn van toepassing op de couponstructuur:

b)

het volgende lid 2 bis wordt ingevoegd:

„2 bis.   De restlooptijd voor gedekte obligaties voor eigen gebruik wordt vastgesteld als de maximum wettelijke looptijd, rekening houdend met enige in de voorwaarden opgenomen verlengingsrechten voor hoofdsomterugbetalingen. Binnen het kader van dit lid betekent „eigen gebruik”: de indiening of het gebruik van gedekte obligaties door een wederpartij die de wederpartij zelf uitgeeft of garandeert, of een entiteit waarmee die wederpartij nauwe banden onderhoudt, zoals bepaald in overeenstemming met artikel 138 van Richtsnoer (EU) 2015/510 (ECB/2014/60).”.

„c)

binnen het kader van punt b), betekent „eigen gebruik” hetzelfde als in artikel 3, lid 2, onder a).”.

a)

lid 1 wordt als volgt vervangen:

„1.   Op individuele kredietvorderingen zijn specifieke surpluspercentages van toepassing waarvan de vaststelling afhankelijk is van de restlooptijd, kredietkwaliteitscategorie, de couponstructuur en de door de NCB toegepaste waarderingsmethode, zoals bedoeld in tabel 3 in de bijlage bij dit richtsnoer.”;

b)

lid 2 wordt als volgt vervangen:

„2.   Een rente wordt behandeld als variabel indien zij is gekoppeld aan een referentierente en de vaststellingsperiode in verband met deze betaling hoogstens één jaar is. Rentebetalingen met een vaststellingsperiode van langer dan één jaar worden behandeld als vastrentende instrumenten, waarbij de restlooptijd van de kredietvordering de voor het surpluspercentage relevante looptijd is.”;

c)

aan lid 2 wordt de volgende alinea wordt toegevoegd:

„Een kredietvordering wordt binnen het kader van de toepassing van surpluspercentages behandeld als een vastrentende kredietvordering, telkens wanneer de mogelijkheid bestaat dat de kredietvordering een vaste referentierentevoet al hebben, afhankelijk van de waarde van een in aanmerking komende referentierente zoals bedoeld in artikel 90, onder b), iii), van Richtsnoer (EU) 2015/510 (ECB/2014/60), met name wanneer de coupon een expliciet plafond heeft of een bodem die niet gelijk is aan nul.”;

d)

lid 5 wordt als volgt vervangen:

„5.   Op niet-verhandelbare retailschuldbewijzen met hypothecair onderpand is een surpluspercentage van 31,5 % van toepassing.”.