18.8.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/3

2.1.

Eén van de door de Europese Commissie gesignaleerde kwesties in verband met het onverantwoordelijk verstrekken van krediet op de hypotheekmarkten in de Unie betreft in vreemde valuta luidende leningen die consumenten in die valuta aangaan om van de aangeboden rentevoet te profiteren, maar zonder zich voldoende bewust te zijn van het wisselkoersrisico dat daarmee gepaard gaat (2).

2.2.

In 2010, in haar Financial Stability Review, heeft de ECB erop gewezen dat de recente financiële crisis duidelijk heeft gemaakt welke potentiële systeemrisico’s verbonden zijn aan kredietverlening in vreemde valuta, een verschijnsel dat in sommige lidstaten wijdverbreid is, en heeft zij de noodzaak benadrukt de kwestie te volgen en aan de orde te stellen, om een verdere toename in de stand van leningen in vreemde valuta te voorkomen (3). De ECB merkte op dat een hoog niveau van leningen in vreemde valuta aan ongedekte kredietnemers in bepaalde lidstaten een belangrijke mate van kwetsbaarheid kan inhouden, aangezien dergelijke kredietverlening een direct wisselkoersrisico van het bankwezen omzet in een kredietrisico en de economie blootstelt aan aanzienlijke macro-financiële risico’s. Voorts kan een hoog niveau aan schuld in vreemde valuta de manoeuvreerruimte voor monetair beleid en de effectiviteit daarvan beperken. Gezien deze negatieve neveneffecten verbonden aan kredietverlening in vreemde valuta, wees de ECB beleidsmakers op het belang maatregelen te nemen teneinde een excessieve aangroei ervan in het bankwezen te vermijden (4).

2.3.

In de boven aangegeven context heeft de ECB erop gewezen dat het uitvaardigen van regelgevende en toezichthoudende beleidsmaatregelen een belangrijke rol kan spelen in het verminderen van de risico’s die voortvloeien uit kredietverlening in vreemde valuta (5). Als algemeen beginsel ter indamming van kredietverlening in vreemde valuta, worden beleidsmakers sterk aangemoedigd een algemene werkomgeving voor economische subjecten te creëren die prudente en goed geïnformeerde besluitvorming door kredietgevers en kredietnemers aanmoedigt. Dit houdt in dat een gezond, op stabiliteit gericht macro-economisch beleid en een beleid ter versterking van financiële basiskennis wordt gevoerd, alsook passende financiële regelgeving en toezicht worden nagestreefd (6). In dit verband vermeldt het richtlijnvoorstel welke informatie aan consumenten moet worden verstrekt indien een lening wordt verstrekt in een valuta die verschilt van de nationale valuta van de kredietnemer (7). De ECB is van mening dat de verstrekte informatie ook uitleg dient te bevatten van de potentiële risico’s voor consumenten indien het krediet in een vreemde valuta luidt (8).

3.1.

Onder het richtlijnvoorstel draagt elke lidstaat er zorg voor dat aan alle kredietgevers (9) op niet-discriminerende basis toegang wordt geboden tot gegevensbanken die in de lidstaat in kwestie worden gebruikt om de kredietwaardigheid van consumenten te beoordelen en erop toe te zien dat consumenten de kredietverplichtingen tijdens de looptijd van de kredietovereenkomst nakomen. Voorts zouden ingevolge het richtlijnvoorstel bevoegheden aan de Commissie worden gedelegeerd om uniforme, door de gegevensbanken toe te passen criteria voor kredietregistratie en voorwaarden voor gegevensverwerking vast te stellen, met inbegrip van de registratiedrempels en overeengekomen definities voor de belangrijkste termen die in dergelijke gegevensbanken worden gebruikt (10).

3.2.

Naast één technisch formuleringsvoorstel (zie wijziging 1), zou de ECB over deze aspecten de volgende opmerkingen willen maken betreffende de aan de Commissie gedelegeerde bevoegdheden.

3.2.1.

In de eerste plaats omvatten de gegevensbanken waarnaar het richtlijnvoorstel verwijst, gegevensbanken die worden beheerd door particuliere kredietbureaus of kredietinformatiebureaus en openbare kredietregisters en die, in de respectieve lidstaten, de kredietwaardigheid van consumenten beoordelen en erop toezien dat zij de kredietverplichtingen tijdens de looptijd van de kredietovereenkomst naleven. In een aantal lidstaten houden nationale centrale banken (NCB’s) centrale kredietregisters bij waarvan sommige de voornoemde doelen dienen. De ECB, die op dit gebied als katalysator optreedt (11), ondersteunt de samenwerking, uitwisseling van informatie en harmonisatie van definities en begrippen tussen centrale kredietregisters waar het grensoverschrijdend gebruik betreft (12). Periodieke onrust in de bank- en financiële sector heeft het belang onderstreept van centrale kredietregisters om kredietinstellingen te helpen kredietrisico op een efficiënte manier te bewaken en te beheersen door hen toegang te verlenen tot informatie betreffende het schuldniveau van kredietnemers. Centrale kredietregisters zijn nuttig voor het uitoefenen van prudentieel toezicht, voor de taak van de centrale bank om bij te dragen tot de stabiliteit van het financiële systeem en voor statistische doeleinden. De ontwikkeling van grensoverschrijdende synergieën tussen centrale kredietregisters dient ook bij te dragen tot het verzekeren van adequate toegang voor kredietgevers tot de centrale kredietregisters.

3.2.2.

In de tweede plaats ondersteunt de ECB de voorgestelde aanpak om gedelegeerde bevoegdheden aan de Commissie te verlenen om uniforme, door de gegevensbanken toe te passen criteria voor kredietregistratie en voorwaarden voor gegevensverwerking vast te stellen ter bevordering van de harmonisatie van de regels op dit gebied. Een geharmoniseerde output van gegevens die grensoverschrijdend kunnen worden gedeeld, zou vereisen dat in de voorwaarden voor gegevensverwerking en criteria voor kredietregistratie een reeks sleuteleigenschappen, gemeenschappelijke identificatiecodes en een gemeenschappelijke definitie van de onderliggende begrippen en gegevensinhoud worden geïdentificeerd. Voorts dienen kwesties van vertrouwelijkheid en gegevensbescherming, alsook de met de interoperabiliteit van nationale gegevensbanken samenhangende aspecten in aanmerking te worden genomen. De ECB begrijpt ook dat de uniforme criteria voor kredietregistratie dienen te worden opgevat als minumumnormen die het particuliere kredietbureaus of kredietinformatiebureaus en openbare kredietregisters, tegen de achtergrond van hun doeleinden en businessmodellen, toestaan om, in voorkomend geval, aanvullende gegevens betreffende deze kredieten te verzamelen.

3.2.3.

In de derde plaats, met het oog op hun respectieve bevoegdheden en expertise op dit gebied, zou de ECB willen aanbevelen nauwe contacten te onderhouden met de Europese Bankautoriteit (EBA), de ECB en die centrale banken van het ESCB die de bovengenoemde gegevensbanken beheren. Omwille van consistentie en volledigheid zou de ECB ook willen aanbevelen aan de Commissie met betrekking tot kredietovereenkomsten voor consumenten equivalente gedelegeerde bevoegdheden te verlenen in de context van de gegevensbanken bedoeld in artikel 9 van Richtlijn 2008/48/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2008 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten en tot intrekking van Richtlijn 87/102/EEG van de Raad (13). Indien de wetgever besluit geen gedelegeerde bevoegdheden aan de Commissie te verlenen, zou de ECB willen aanbevelen om, voortbouwend op reeds ondernomen werk (14), mogelijkheden te verkennen voor verdere harmonisatie van regels en praktijken op Unieniveau, waarbij ook rekening gehouden wordt met de aanbevelingen van de internationale fora, bijvoorbeeld met betrekking tot effectief toezicht op kredietrapportagesystemen (15).