EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 52011AB0042

Opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 4 maja 2011 r. w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/71/WE i 2009/138/WE w zakresie uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (CON/2011/42)

OJ C 159, 28.5.2011, p. 10–16 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

28.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 159/10


OPINIA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 4 maja 2011 r.

w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/71/WE i 2009/138/WE w zakresie uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych

(CON/2011/42)

2011/C 159/05

Wprowadzenie i podstawa prawna

W dniu 2 marca 2011 r. Europejski Bank Centralny (EBC) otrzymał wniosek Rady Unii Europejskiej o wydanie opinii w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/71/WE i 2009/138/WE w zakresie uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (1) (zwanego dalej „projektem dyrektywy”).

Właściwość EBC do wydania opinii wynika z art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jako że projekt dyrektywy zawiera postanowienia mające wpływ na przyczynianie się Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) do należytego wykonywania polityk w odniesieniu do nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi oraz stabilności systemu finansowego, zgodnie z art. 127 ust. 5 Traktatu. Rada Prezesów wydała niniejszą opinię zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.

Uwagi ogólne

1.

Aby niedawno ustanowiony Europejski System Nadzoru Finansowego mógł działać efektywnie, konieczne są zmiany w aktach prawnych Unii w obszarach objętych zakresem działania trzech Europejskich Urzędów Nadzoru (ESA) (2) oraz Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB) (3). W związku z powyższym projekt dyrektywy zmieniający prawo w sektorze ubezpieczeń i papierów wartościowych, w szczególności dyrektywa 2009/138/WE (4) oraz w ograniczonym zakresie również dyrektywa 2003/71/WE (5), uzupełnia przepisy przyjęte już w ramach dyrektywy 2010/78/UE (6). Niniejszą opinię należy zatem rozpatrywać w związku z opinią EBC CON/2010/23 (7).

2.

Niniejsza opinia poddaje projekt dyrektywy ocenie z perspektywy stabilności finansowej. Zawartej w tej opinii spostrzeżenia oraz propozycje zmian skupiają się na aspektach mających znaczenie dla reformy struktury nadzoru, zaangażowania EBC, ESBC oraz ESRB, jak również dla współpracy oraz uzgodnień dotyczących wymiany informacji z ESA i właściwymi władzami krajowymi. Opinia niniejsza zwraca również szczególną uwagę na potrzebę zapewnienia, tam gdzie ma to zastosowanie, spójnego podejścia we wszystkich sektorach rynku usług finansowych gwarantującego równe warunki konkurencji oraz będącego narzędziem osiągania spójności w zakresie nadzoru.

Uwagi szczegółowe

Jednolity zbiór przepisów europejskich dotyczących sektora finansowego

3.

Stworzenie jednolitego zbioru przepisów europejskich mających zastosowanie do instytucji finansowych na wspólnym rynku (8), który to projekt EBC w pełni popiera (9), wymaga i) właściwego zidentyfikowania odpowiednich dziedzin dla aktów delegowanych i wykonawczych, ii) ze względu na techniczny charakter tych aktów oraz potrzebę wykorzystania wysoce specjalistycznej wiedzy organów nadzoru – odpowiedniego zaangażowania ESA w ich przygotowanie, jak również iii) jednolitego i skoordynowanego podejścia ogólnosektorowego do wdrażania tych środków wykonawczych.

Rola doradcza EBC w odniesieniu do projektów aktów delegowanych i wykonawczych

4.

Mając na uwadze wagę funkcji aktów delegowanych i wykonawczych przyjmowanych na podstawie art. 290 i 291 Traktatu (10) jako istotnego składnika jednolitego zbioru przepisów, EBC wyraża następujące uwagi odnoszące się do wykonywania swojej roli doradczej na podstawie art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu.

Po pierwsze, projekty aktów delegowanych i wykonawczych Komisji są „projektowanymi aktami Unii” i „projektami aktów Unii” w rozumieniu zdania pierwszego art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu. Zarówno akty delegowane, jak i wykonawcze są aktami prawnymi Unii. Co ważne, większość wersji językowych art. 282 ust. 5 Traktatu odnosi się do „projektów” aktów prawnych Unii, które podlegają obowiązkowi zasięgnięcia opinii EBC (11). W związku z powyższym zakres obowiązku zasięgnięcia opinii EBC nie może być ograniczony wyłącznie do tych projektów aktów, które opierają się na wnioskach Komisji.

Po drugie, w wyroku w sprawie OLAF (12) Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił, że obowiązek konsultacji z EBC „ma co do istoty zapewniać, że autor takiego aktu nie przyjmie go bez zasięgnięcia opinii instytucji, która ze względu na szczególne zadania, jakie wykonuje w ramach Wspólnoty w danej dziedzinie i wysoki stopień znajomości tematu, może mieć szczególnie wartościowy wkład w planowany proces uchwalania aktu”.

W tym kontekście, w celu umożliwienia pełnego wykorzystania roli doradczej EBC, należy zasięgać opinii EBC w odpowiednim czasie w sprawie każdego projektu aktu Unii, w tym projektów aktów delegowanych i wykonawczych, które mieszczą się w zakresie jego kompetencji. EBC będzie wykonywał rolę doradczą przy szczególnym uwzględnieniu terminów przejęcia tych aktów.

Uzgodnienia dotyczące wymiany informacji

5.

W kontekście ogólnych zmian, które są wspólne dla większości przepisów sektorowych i konieczne w celu umożliwienia działania nowym urzędom nadzoru, EBC podkreśla znaczenie uwzględnienia w przepisach mających zastosowanie do sektora finansowego odpowiednich kanałów wymiany informacji. EBC sugeruje zatem zmianę dyrektywy 2009/138/WE w sposób spójny z odpowiednimi przepisami dyrektywy 2006/48/WE (13), zgodnie z którą właściwe władze oraz EIOPA nie są pozbawione możliwości przekazywania informacji bankom centralnym ESBC, w tym w odpowiednich przypadkach EBC, innym władzom krajowym odpowiedzialnym za nadzór nad systemami płatniczymi oraz ESRB, jeśli informacje te mają znaczenie dla wykonywanych przez te podmioty zadań (14). Należy również dokonać właściwych uzgodnień dotyczących wymiany informacji na potrzeby sytuacji kryzysowych.

Spójność w sektorach rynku usług finansowych

6.

EBC zdaje sobie sprawę z ograniczonego zakresu celów projektu dyrektywy, jest jednak zdania, że – w celu uniknięcia arbitrażu regulacyjnego – w odpowiednich przypadkach przepisy prawne Unii powinny być spójne we wszystkich sektorach rynku usług finansowych. Przykładowo, EBC sugeruje wspieranie spójności międzysektorowej w następującym zakresie:

6.1.   Postępowanie z holdingami finansowymi w ramach obliczania wysokości funduszy własnych: EBC jest zdania, że – w celu zapobiegnięcia arbitrażowi regulacyjnemu pomiędzy podmiotami prawnymi lub pomiędzy podmiotami należącymi do jednego konglomeratu finansowego – na potrzeby określania wysokości funduszy własnych należałoby zwiększyć spójność w traktowaniu „udziału kapitałowego” w tym samym sektorze i we wszystkich sektorach rynku usług finansowych (15). EBC zaleca w szczególności dalsze ujednolicenie zawartych w dyrektywie 2006/48/WE (16) oraz dyrektywie 2009/138/WE (17) definicji udziału kapitałowego w zakładach ubezpieczeń i instytucjach kredytowych oraz metod wykorzystywanych na poziomie grupy w celu przeciwdziałania podwójnemu uruchamianiu funduszy wynikających z międzysektorowych udziałów kapitałowych (18). Podkomitet ds. Konglomeratów Finansowych ustanowiony przez rozporządzenia ESA (19) mógłby odgrywać znaczącą rolę w rozwijaniu spójności międzysektorowej.

6.2.   Kwestia stabilności finansowej: dalszej ocenie należałoby również poddać skutki procykliczne wynikające z wdrożenia przepisów wprowadzonych przez Wypłacalność II oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, wpływ mechanizmów antycyklicznych na stabilność finansową, w tym w odniesieniu do premii za stałość aktywów, o których mowa w projekcie dyrektywy.

6.3.   Polityka i systemy wynagrodzeń: zgodnie z celami zalecenia Komisji (20) EBC generalnie przyjmuje z zadowoleniem prace toczące się nad polityką i systemami wynagrodzeń w kontekście instrumentów wdrażających Wypłacalność II (21); uzgodnione na poziomie międzynarodowym najważniejsze zasady polityki wynagrodzeń wypracowane dla banków oraz odpowiadające im standardy wykonawcze (22) powinny mieć zastosowanie do sektora ubezpieczeń (23), również, tam gdzie ma to zastosowanie, biorąc pod uwagę jego specyficzne cechy.

6.4.   Ocena kredytowa: zgodnie z projektem dyrektywy, EIOPA będzie realizować niektóre zadania odnoszące się do i) oceny kwalifikowania się zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej (ECAI) oraz ii) przyznania oceny zdolności kredytowej według obiektywnej skali oceny jakości kredytowej (24), w oparciu o które Komisja będzie musiała przyjąć szczegółowe kryteria w formie aktów delegowanych (25). Choć EBC popiera co do zasady te nowe zadania powierzone EIOPA oraz zdaje sobie sprawę ze specyficznych potrzeb każdego z sektorów usług finansowych, zauważa również, że kwestia uznawania ECAI została już uregulowana w dyrektywie 2006/48/WE (26) oraz rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009 (27). Na tym tle oraz mając na uwadze międzysektorowy charakter tych kwestii, EBC sugeruje, aby przed podjęciem jakichkolwiek kroków legislacyjnych dokonać oceny z udziałem ESA mającej na celu zapewnienie spójności i synergii w ramach właściwej regulacji sektorowej Unii, w tym również możliwych środków wykonawczych.

6.5.   Stwierdzenie „wyjątkowego spadku na rynkach finansowych”: w przypadku niespełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności organ nadzorczy zażąda od zakładu ubezpieczeń lub reasekuracji podjęcia koniecznych środków w terminie nieprzekraczającym dziewięciu miesięcy (28). W przypadku wyjątkowego spadku na rynkach finansowych organ nadzoru może przedłużyć ten termin o odpowiedni okres, „z uwzględnieniem wszelkich istotnych czynników” (29). Zgodnie z projektem dyrektywy, EIOPA stwierdza istnienie wyjątkowego spadku na rynkach finansowych, w odniesieniu do którego Komisja przyjmuje akty delegowane określające procedury, które ma zastosować EIOPA przy stwierdzaniu istnienia wyjątkowego spadku na rynkach finansowych, a także „czynniki”, które należy uwzględnić, w tym maksymalny „odpowiedni okres” (30). EBC popiera propozycję powierzenia EIOPA roli zapewnienia jednolitego podejście we wszystkich państwach członkowskich. Z tego samego powodu zasadne byłoby również zasięganie opinii ESRB oraz wprowadzenie do stwierdzenia takich sytuacji jakościowych i ilościowych kryteriów, metod i wymagań.

Wskazane jest dalsze wyjaśnienie wzajemnych relacji pomiędzy stwierdzaniem przez EIOPA wyjątkowego spadku na rynkach finansowych a stwierdzaniem przez Komisję sytuacji kryzysowych w rozumieniu rozporządzeń ESA (31), jak również środkami podejmowanymi przez organy nadzoru w wyjątkowych sytuacjach w przypadku dalszego pogarszania się sytuacji finansowej danych przedsiębiorstw (32).

Przepisy przejściowe

7.

EBC rozumie potrzebę wprowadzenia wymogów przejściowych (33), jednak aby właściwie zachęcić do wprowadzenia reformy wynikającej z Wypłacalności II we właściwym czasie zasadne może okazać się znaczące skrócenie w niektórych przypadkach 10-letniego terminu przewidzianego na przyjęcie części przepisów przejściowych (34). Przykładowo – mając na uwadze znaczenie spójnego podejścia dla zapewnienia wysokiej jakości sprawozdawczości – w rozsądnym terminie powinny zostać zastosowane metody i założenia wykorzystywane w wycenie aktywów i pasywów.

Propozycje zmian w projekcie dyrektywy wraz z ich uzasadnieniem zostały zawarte w załączniku.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 4 maja 2011 r.

Jean-Claude TRICHET

Prezes EBC


(1)  COM(2011) 8 wersja ostateczna.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84) (zwane dalej łącznie „rozporządzeniami ESA”).

(3)  Zob. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1) oraz rozporządzenie Rady (UE) nr 1096/2010 z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie powierzenia Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególnych zadań w zakresie funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 162).

(4)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (wersja przekształcona) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).

(5)  Dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 64).

(6)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/26/WE, 2002/87/WE, 2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE, 2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2009/65/WE w odniesieniu do uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 120).

(7)  Opinia CON/2010/23 w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 1998/26/WE, 2002/87/WE, 2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE, 2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE oraz 2009/65/WE w odniesieniu do kompetencji Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (Dz.U. C 87 z 1.4.2010, s. 1).

(8)  Zob. na przykład motyw 22 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 oraz motyw 14 dyrektywy 2010/78/UE.

(9)  Zob. na przykład pkt drugi opinii CON/2009/17 z dni 5 marca 2009 r. wydanej na wniosek Rady Unii Europejskiej w sprawie zmian dyrektywy bankowej i dyrektywy o adekwatności kapitałowej w odniesieniu do banków powiązanych z centralnymi instytucjami, niektórych pozycji funduszy własnych, dużych ekspozycji, uzgodnień w zakresie nadzoru i zarządzania kryzysowego (Dz.U. C 93 z 22.4.2009, s. 3), pkt drugi opinii EBC CON/2010/5 z 8 stycznia 2010 r. w sprawie trzech projektów rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiających Europejski Organ Nadzoru Bankowego, Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, oraz pkt 1.3.1 opinii CON/2010/23.

(10)  Art. 290 oraz 291 Traktatu zawarte są w sekcji 1 rozdziału 2 części szóstej, zatytułowanej „Akty prawne Unii”.

(11)  Art. 282 ust. 5 Traktatu odnosi się do projektów aktów Unii w następujących wersjach językowych: bułgarskiej („проект на акт на Съюза”); hiszpańskiej („proyecto de acto de la Unión”); duńskiej („udkast”); niemieckiej („Entwurf für Rechtsakte der Union”); estońskiej („ettepanekute”); greckiej („σχέδιο πράξης της Ένωσης”); francuskiej („projet d'acte de l'Union”); włoskiej („progetto di atto dell'Unione”); łotewskiej („projektem”); litewskiej („Sąjungos aktų projektų”); holenderskiej („ontwerp van een handeling van de Unie”); portugalskiej („projectos de acto da União”); rumuńskiej („proiect de act al Uniunii”); słowackiej („navrhovaných aktoch Únie”); słoweńskiej („osnutki aktov Unije”); fińskiej („esityksistä”); szwedzkiej („utkast”). Wersja irlandzka zawiera sformułowanie „gniomh Aontais arna bheartu”, co odpowiada pojęciu „planowanych” aktów Unii.

(12)  Zob. wyrok z dnia 10 lipca 2003 r. w sprawie C-11/00 Komisja przeciwko Europejskiemu Bankowi Centralnemu, Zb. Orz. I-7147, w szczególności pkt 110 i 111.

(13)  Zob. art. 49 oraz art. 130 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE.

(14)  Zob. na przykład pkt 13 do 15 opinii CON/2009/17 oraz pkt 2.2 opinii CON/2010/23.

(15)  Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego i zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1).

(16)  Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1). W szczególności art. 4 ust. 10 oraz art. 57.

(17)  Zob. art. 92 ust. 1 li. b w brzmieniu nadanym projektem dyrektywy w związku z trzecim akapitem art. 212 ust. 2.

(18)  Tj. na przykład różnice w definicjach „trwałego związku”, „znaczącego wpływu” w odniesieniu do koncepcji „udziału kapitałowego” lub dotyczące progów, które wahają się pomiędzy 20 % w przepisach ubezpieczeniowych a 10 % w przepisach bankowych.

(19)  Zob. art. 57 ust. 1 rozporządzeń ESA.

(20)  Zob. w szczególności motyw 8 orz pkt 1.1 i 2.1 zalecenia Komisji z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie polityki wynagrodzeń w sektorze usług finansowych (Dz.U. L 120 z 15.5.2009, s. 22).

(21)  Zob. dokument roboczy Komisji (DG ds. Rynku Wewnętrznego i Usług), dokument konsultacyjny w sprawie funkcji depozytowych UCITS oraz w sprawie wynagrodzeń menedżerów UCITS z 14 grudnia 2010 r., s. 26 (dostępny na stronie: http://ec.europa.eu/internal_market/consultations/docs/2010/fin_supervision_may/replies_summary_en.pdf)

(22)  Zob. w szczególności art. 22 oraz załącznik V do dyrektywy 2006/48/WE oraz wytyczne CEBS w sprawie polityki i systemów wynagrodzeń z 10 grudnia 2010 r., dostępne na stronie: http://eba.europa.eu/cebs/media/Publications/Standards%20and%20Guidelines/2010/Remuneration/Guidelines.pdf

(23)  Wskazówki CEIOPS w zakresie aktów wykonawczych poziomu drugiego dotyczących Wypłacalności II kwestie dotyczące wynagrodzeń, CEIOPS-DOC-51/09, https://eiopa.europa.eu/fileadmin/tx_dam/files/consultations/consultationpapers/CP59/CEIOPS-DOC-51-09%20L2-Advice-Remuneration-Issues.pdf

(24)  Zob. art. 2 ust. 20 projektu dyrektywy – dodany nowy art. 109a ust. 1 lit. a dyrektywy 2009/138/WE.

(25)  Zob. motyw 18 oraz art. 2 ust. 21 projektu dyrektywy – dodana nowa lit. n w art. 111 ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE.

(26)  Zob. art. 81 do 83 dyrektywy 2006/48/WE jak również jej załącznik VI, część 2.

(27)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1)

(28)  Art. 138 dyrektywy 2009/138/WE.

(29)  Art. 138 ust. 4 dyrektywy 2009/138/WE.

(30)  Artykuł 2 ust. 30 i 31 projektu dyrektywy.

(31)  Artykuł 18 rozporządzeń ESA.

(32)  Art. 138 ust. 5 dyrektywy 2009/138/WE.

(33)  Zgodnie z projektem dyrektywy, maksymalne terminy dla przepisów przejściowych określone są w dyrektywie 2009/138/WE. Jednak faktyczne terminy zawarte w poszczególnych aktach delegowanych mogą być krótsze (zob. również motyw 30 projektu dyrektywy).

(34)  Artykuł 75 dyrektywy 2009/138/WE – zob. art. 308a ust. 5 oraz art. 308b lit. e projektu dyrektywy.


ZAŁĄCZNIK

Propozycje zmian

Tekst proponowany przez Komisję

Zmiany proponowane przez EBC (1)

Zmiana nr 1

Artykuł 2 projektu dyrektywy

Zmiana dyrektywy 2009/138/WE, art. 70

[Brak zmian w projekcie dyrektywy].

„Artykuł 70

Przekazywanie informacji bankom centralnym, i organom monetarnym, nadzorcom systemów płatniczych oraz Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego

Bez uszczerbku dla niniejszej sekcji organ nadzoru może przekazywać informacje przeznaczone do wykonywania swoich zadań:

1)

bankom centralnym Europejskiego Systemu Banków Centralnych i innym podmiotom o podobnej funkcji w ramach ich właściwości jako organów monetarnych w przypadku, gdy informacje te są istotne na potrzeby wykonywania ich zadań ustawowych, w tym prowadzenia polityki pieniężnej i zapewniania związanej z tym płynności, nadzoru nad systemami płatności, rozliczeń i rozrachunku oraz zapewnienia stabilności systemu finansowego;

2)

gdzie sytuacja tego wymaga – innym organom krajowym odpowiedzialnym za nadzorowanie systemów płatniczychoraz

3)

Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego, gdy takie informacje są istotne dla wykonywania jej zadań.

Takie organy lub podmioty mogą również przekazywać organom nadzoru takie informacje, jakich mogą one potrzebować do celów art. 67. Informacje otrzymane w tym kontekście podlegają przepisom dotyczącym tajemnicy zawodowej zawartym w niniejszej sekcji.

W sytuacji kryzysowej, w tym w sytuacji zdefiniowanej w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, państwa członkowskie zezwalają właściwym organom na niezwłoczne przekazywanie informacji bankom centralnym Europejskiego Systemu Banków Centralnych, w przypadku gdy takie informacje są istotne dla wykonywania ich zadań ustawowych, w tym prowadzenia polityki pieniężnej i zapewniania związanej z tym płynności, nadzoru nad systemami płatności, rozliczeń i rozrachunku papierów wartościowych oraz zapewnienia stabilności systemu finansowego, oraz na przekazywanie informacji ESRB w przypadku, gdy takie informacje są istotne dla wykonywania jej zadań.

Uzasadnienie

Niniejsza zmiana ma na celu ujednolicenie przepisów dotyczących wymiany informacji z terminologia zawartą w pozostałych dyrektywach dotyczących sektora finansowego, również w sytuacjach kryzysowych, oraz zapewnienie dostępu ESRB do informacji organów nadzoru (zob. również pkt 5 opinii).

Zmiana nr 2

Artykuł 2 ust. 30 lit. a) projektu dyrektywy

Zmiana w art. 138 ust. 4 dyrektywy 2009/138/WE

„W przypadku wyjątkowego spadku na rynkach finansowych stwierdzonego przez EIOPA zgodnie z niniejszymustępem organ nadzoru może przedłużyć termin ustanowiony w ust. 3 akapit drugi o odpowiedni okres, z uwzględnieniem wszelkich istotnych czynników.”

„W przypadku wyjątkowego spadku na rynkach finansowych stwierdzonego przez EIOPA po zasięgnięciu opinii ESRB, zgodnie z niniejszym ustępem organ nadzoru może przedłużyć termin ustanowiony w ust. 3 akapit drugi o odpowiedni okres, z uwzględnieniem wszelkich istotnych czynników.”

Uzasadnienie

Mając na uwadze możliwe systemowe skutki międzysektorowe takiego wydarzenia, należy w stosownych przypadkach zasięgnąć opinii ESRB w sprawie stwierdzenia zaistnienia wyjątkowego spadku na rynkach finansowych (zob. pkt 6.5 opinii).

Zmiana nr 3

Artykuł 2 ust. 31 projektu dyrektywy

Zmiana w art. 143 dyrektywy 2009/138/WE

„1.   Komisja przyjmuje, zgodnie z art. 301a i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 301b i 301c, akty delegowane określające procedury, które ma zastosować EIOPA przy stwierdzaniu istnienia wyjątkowego spadku na rynkach finansowych, a także czynniki, które należy uwzględnić do celów stosowania art. 138 ust. 4, w tym maksymalny odpowiedni okres, wyrażony jako łączna liczba miesięcy, który powinien być taki sam dla wszystkich zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, jak określono w art. 138 ust. 4 akapit pierwszy.”

„1.   Komisja przyjmuje, zgodnie z art. 301a i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 301b i 301c, akty delegowane określające procedury, które ma zastosować EIOPA przy stwierdzaniu istnienia wyjątkowego spadku na rynkach finansowych, a także czynniki, które należy uwzględnić do celów stosowania art. 138 ust. 4, w tym metody oraz ilościowe i jakościowe kryteria i wymogi, maksymalny odpowiedni okres, wyrażony jako łączna liczba miesięcy, który powinien być taki sam dla wszystkich zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, jak określono w art. 138 ust. 4 akapit pierwszy.”

Uzasadnienie

Celem niniejszej zmiany jest zapewnienie obiektywnej oceny stwierdzenia wystąpienia wyjątkowego spadku na rynkach finansowych (zob. pkt 6.5 opinii).

Zmiana nr 4

Artykuł 2 ust. 61 projektu dyrektywy

Zmiana w art. 259 dyrektywy 2009/138/WE (dodany ust. 4)

 

Dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4.   EIOPA przygotuje w terminie [XXX] lat od [XXX] raport oceniający skutki procykliczne wynikające z wdrożenia przepisów wprowadzonych przez Wypłacalność II oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, wpływ mechanizmów antycyklicznych na stabilność finansową, w tym w odniesieniu do premii za stałość aktywów, o której mowa w art. 77a.”

Uzasadnienie

Zob. pkt 6.2 niniejszej opinii.


(1)  Pogrubienie w tekście wskazuje, w którym miejscu EBC proponuje wprowadzenie nowego tekstu. Przekreślenie w tekście oznacza, że EBC proponuje wykreślenie fragmentu tekstu.


Top