«γ)

να μη συνίστανται —εν όλω ή εν μέρει, πράγματι ή δυνάμει— σε ομόλογα συνδεδεμένα με τον πιστωτικό κίνδυνο ενός υποκείμενου μέσου ή σε παρόμοιες απαιτήσεις που προκύπτουν από μεταφορά του πιστωτικού κινδύνου μέσω πιστωτικών παραγώγων ή σε τμήματα λοιπών τίτλων προερχόμενων από τιτλοποίηση (1). Όσον αφορά τους τίτλους που προέρχονται από τιτλοποίηση, οι οποίοι εκδίδονται πριν από την 1η Μαρτίου 2009, δεν ισχύει ο όρος ότι αυτοί δεν μπορούν να συνίστανται σε τμήματα λοιπών τίτλων που προέρχονται από τιτλοποίηση έως την 1η Μαρτίου 2010.

«—

Το Ευρωσύστημα περιορίζει τη χρήση μη καλυμμένων τραπεζικών ομολογιών, τις οποίες εκδίδει ορισμένος εκδότης ή κάθε άλλο πρόσωπο με το οποίο αυτός διατηρεί στενούς δεσμούς, σύμφωνα με τις νομικές προϋποθέσεις που ορίζονται στην ενότητα 6.2.3. Μη καλυμμένες τραπεζικές ομολογίες που εκδίδει ένας μόνο εκδότης ή πρόσωπο με το οποίο αυτός διατηρεί στενούς δεσμούς επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται ως ασφάλεια από ορισμένον αντισυμβαλλόμενο μόνο στο βαθμό που η αξία της εν λόγω ασφάλειας, όπως αποτιμάται από το Ευρωσύστημα κατόπιν εφαρμογής περικοπών (haircuts), δεν υπερβαίνει το 10 % της συνολικής αξίας της ασφάλειας που παρέχει ο ίδιος αντισυμβαλλόμενος κατόπιν εφαρμογής των περικοπών. Ο ως άνω περιορισμός δεν ισχύει στην περίπτωση μη καλυμμένων τραπεζικών ομολογιών για τις οποίες εγγυάται δημόσιος φορέας που δικαιούται να επιβάλλει φόρους ή στην περίπτωση που η αξία των ανωτέρω αναφερόμενων μη καλυμμένων τραπεζικών ομολογιών, κατόπιν εφαρμογής των περικοπών, δεν υπερβαίνει τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Μη καλυμμένες τραπεζικές ομολογίες που παρέχονται ως ασφάλεια στο Ευρωσύστημα έως την 20ή Ιανουαρίου 2009 δεν υπόκεινται στον ανωτέρω περιορισμό έως την 1η Μαρτίου 2010. Σε περίπτωση συγχώνευσης δυο ή περισσότερων εκδοτών μη καλυμμένων τραπεζικών ομολογιών ή δημιουργίας στενού δεσμού μεταξύ τους, αυτοί δεν αντιμετωπίζονται ως μία κατηγορία εκδοτών, ενόψει του εν λόγω περιορισμού, παρά μόνο μετά την παρέλευση ενός έτους από την ημερομηνία της συγχώνευσης ή της δημιουργίας του στενού δεσμού.»

—

Περικοπές αποτίμησης

Το Ευρωσύστημα, κατά την αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων που παρέχονται ως ασφάλεια, εφαρμόζει “περικοπές αποτίμησης”, δηλαδή η αξία κάθε περιουσιακού στοιχείου υπολογίζεται ως η αγοραία αξία του μείον ένα ορισμένο ποσοστό (περικοπή).

—

Περιθώρια διαφορών αποτίμησης (αποτίμηση σε τρέχουσες τιμές της αγοράς)

Το Ευρωσύστημα απαιτεί να διατηρείται διαχρονικά η προσαρμοσμένη (μετά την περικοπή αποτίμησης) αγοραία τιμή των περιουσιακών στοιχείων που χρησιμοποιούνται ως ασφάλεια στις αντιστρεπτέες συναλλαγές του για παροχή ρευστότητας. Αυτό συνεπάγεται ότι, εάν η αξία των περιουσιακών στοιχείων, όπως υπολογίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, μειωθεί κάτω από ένα καθορισμένο επίπεδο, η εθνική κεντρική τράπεζα θα απαιτήσει από τον αντισυμβαλλόμενο να προσκομίσει πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία ή μετρητά (δηλαδή θα ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός κάλυψης διαφορών αποτίμησης). Αντίστοιχα, εάν η αξία των περιουσιακών στοιχείων, μετά από κάποια ανατίμηση, υπερβεί ένα καθορισμένο επίπεδο, ο αντισυμβαλλόμενος μπορεί να ζητήσει να του επιστραφούν τα πλεονάζοντα περιουσιακά στοιχεία ή μετρητά. (Οι υπολογισμοί που συνδέονται με τη λειτουργία του μηχανισμού κάλυψης διαφορών αποτίμησης παρουσιάζονται στο πλαίσιο 8.)

—

Όρια που αφορούν τη χρήση μη καλυμμένων τραπεζικών ομολογιών

Το Ευρωσύστημα θέτει όρια στη χρήση μη καλυμμένων τραπεζικών ομολογιών τα οποία αναφέρονται στην Ενότητα 6.4.2.

—

Αρχικά περιθώρια

Το Ευρωσύστημα δύναται να εφαρμόσει αρχικά περιθώρια στις αντιστρεπτέες συναλλαγές παροχής ρευστότητας. Σ’ αυτή την περίπτωση, οι αντισυμβαλλόμενοι θα πρέπει να παραδίδουν ως ασφάλεια περιουσιακά στοιχεία αξίας τουλάχιστον ίσης προς τη ρευστότητα που τους παρέχεται από το Ευρωσύστημα συν την αξία του αρχικού περιθωρίου.

—

Όρια που αφορούν τους εκδότες/οφειλέτες ή εγγυητές

Το Ευρωσύστημα δύναται να εφαρμόζει πρόσθετα όρια στα χρηματοδοτικά ανοίγματα προς τους εκδότες/οφειλέτες ή εγγυητές, εκτός όσων ισχύουν για τις μη καλυμμένες τραπεζικές ομολογίες. Αυτά τα όρια μπορούν να εφαρμόζονται και για συγκεκριμένους αντισυμβαλλομένους, ιδίως εάν η πιστοληπτική τους ικανότητα φαίνεται να έχει υψηλή θετική συσχέτιση με την ποιότητα των περιουσιακών στοιχείων που προσκομίζουν ως ασφάλεια.

—

Πρόσθετες εγγυήσεις

Το Ευρωσύστημα δύναται να απαιτήσει πρόσθετες εγγυήσεις από οικονομικά εύρωστους φορείς προκειμένου να δεχθεί ορισμένα περιουσιακά στοιχεία.

—

Αποκλεισμός

Το Ευρωσύστημα δύναται να αποκλείει τη χρήση ορισμένων περιουσιακών στοιχείων στις πράξεις νομισματικής πολιτικής του. Αυτά τα όρια μπορούν επίσης να εφαρμοστούν και για συγκεκριμένους αντισυμβαλλομένους, ιδίως εάν η πιστοληπτική τους ικανότητα φαίνεται να έχει υψηλή θετική συσχέτιση με την ποιότητα των περιουσιακών στοιχείων που προσκομίζουν ως ασφάλεια.»